ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑ

            Το όνομά του το χρωστάει στο επίθετο της πρώτης οικογένειας που το ίδρυσε. Είναι το χωριό του Πρωτόπαπα. Επίθετο πολύ γνωστό και διαδεδομένο στην ευρύτερη περιοχή. Σύμφωνα με τον Οικονόμου, προέρχεται είτε από τον εκκλησιαστικό τίτλο πρωτόπαπας είτε από το επώνυμο Πρωτόπαπας. Το χωριό εμφανίζεται μεταξύ αυτών που υποτάχθηκαν στους Τούρκους χωρίς αντίδραση, με αντιπαροχή την παροχή προνομίων. Πολύ σύντομα όμως χαρίστηκε σε κάποιον τούρκο αξιωματικό .Στην εποχή του Αλή πασά έγινε τσιφλίκι του ενώ μετά την πτώση του μεταβιβάστηκε στο δημόσιο.

ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΚΟ

        Κουτρουλάδες-Σακελλαρικό .Σύμφωνα με τον Οικονόμου το όνομα είναι δυνατόν να αποδοθεί στο επώνυμο Κουτρουλάς ή Κουτρούλης <<φαλακρός>> και την κατάληξη –άδες που σε τοπωνυμική χρήση δηλώνει τον τόπο που είναι εγκατεστημένα τα μέλη της οικογένειας. Μπορεί αν θεωρηθεί και σαν εδαφωνύμιο για να δηλώσει τον φαλακρό και άδεντρο τόπο.

ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΜΕΛΛΙΣΙ

Μελίσσι

         Ονομασία νεότερου οικισμού που συγκροτήθηκε από αρβανιτόβλαχους ποιμένες οι οποίοι έχουν εκεί τις μόνιμες κατοικίες τους. Ενδεικτικό είναι ότι ο οικισμός δεν έχει εκκλησία. Το τοπωνύμιο, κατά τον Οικονόμου, προέρχεται από το ουσιαστικό μελίσσι. Η ονομασία οφείλεται σε προεξέχοντα βράχο στο κάτω μέρος του οποίου μαζεύονταν σμήνη μελισσών, απ  όπου μάζευαν μέλι όλες οι όμορες κοινότητες και ιδιαίτερα οι κάτοικοι του χωριού Λίθινο.

 

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΛΙΘΙΝΟΥ

 

         Το Λίθινο (Τοπική Κοινότητα Λιθίνου - Δημοτική Ενότητα ΖΙΤΣΑΣ), ανήκει στον δήμο ΖΙΤΣΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

        Η επίσημη ονομασία είναι “το Λίθινον”. Έδρα του δήμου είναι η Ελεούσα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΡΙΤΣΑΣ

          Ο οικισμός αυτός δεν μπορεί να χρονολογηθεί ως προς την ιστορική στιγμή σχηματισμού του (όπως και οι υπόλοιποι οικισμοί της περιοχής, εκτός της Ζίτσας η οποία, διαθέτοντας τέσσερις γειτονιές – ενορίες κατά τον 16ο αιώνα, μπορεί να αναχθεί σε παλαιότερους αιώνες, μάλιστα και προ της οθωμανικής κατάκτησης του 1430, παρόλο που δεν υπάρχει κάποια ιστορική αναφορά της εποχής περί Ζίτσας). Δε συναντάται επίσης στις προαναφερθείσες απογραφές του 1564 και 1586, εκτός και εάν απογράφεται κάπου αλλού. Ο Π.

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΖΙΤΣΑΣ

 

          Η Ζίτσα είναι χωριό του Νομού Ιωαννίνων και γνωστή ιδιαίτερα για το κρασί της .Κτισμένη σε ημιορεινή θέση στην αριστερή όχθη του ποταμού Καλαμά, βρίσκεται περίπου 25 χιλιόμετρα δυτικά των Ιωαννίνων.Διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Ζίτσας, αλλά μολονότι έχει δώσει στο δήμο το όνομά της, δεν αποτελεί έδρα του. Σύμφωνα με την πλέον πρόσφατη απογραφή της ΕΣΥΕ (2001), ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 879 κατοίκους.

ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΔΑΦΝΟΦΥΤΟΥ

          Μπουρντάρι είναι η πρώτη ονομασία του χωριού Δαφνόφυτο. οικισμός (υψόμ. 360 μ. ) του νομού Ιωαννίνων, 30 χλμ. ΒΔ της πόλης των Ιωαννίνων .Σύμφωνα με τον Οικονόμου το τοπωνύμιο πρέπει να θεωρηθεί και να αποδοθεί στο αλβανικό επαγγελματικό burdhëtar το οποίο σχηματίζεται από το αλβανικό burdh/ë βαμβακερό χοντρό ύφασμα , υφαντό που κάνουν σακιά για τα φορτώματα ζώων και την κατάληξη –tar με την οποία σχηματίζονται ουσιαστικά που δηλώνουν πρόσωπα που κάνουν κάτι.

Πολιτιστικές Διαδρομές στη Ζίτσα

Από Καρίτσα (αμπελώνες, εστιατόρια οικισμού) προς Ζίτσα. Στη Ζίτσα, εντός οικισμού, περιπατητική διαδρομή από Δημαρχείο και Παλιό Σχολείο (στάση στο Πάρκινγκ), προς Ειρηνοδικείο, Λαογραφικό Μουσείο, εκκλησία Αγίου Νικολάου (κεντρική), Αγ. Παρασκευής, Παναγίας, όπου και θέσεις θέασης ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, μέχρι το Γυμνάσιο. Από εδώ ο επισκέπτης μπορεί να κινηθεί προς τους αμπελώνες, προς τη θέση «Ρουσσόπουλο», είτε στρίβοντας προς τα αριστερά είτε περνώντας αριστερά του Νεκροταφείου.

Πινακοθήκη Ζίτσας

H Πινακοθήκη Χαρακτικής της Ζίτσας Ιωαννίνων είναι μια σημαντική γέφυρα προς τον πλούτο των εκφραστικών μέσων, την ποικιλία των υλικών, την ιστορία της Νεοελληνικής χαρακτικής κατά τον 19ο και 20ο αιώνα και πάνω από όλα, πρόκειται για το άνοιγμα της συζήτησης ανάμεσα στους δημιουργούς του 21ου αιώνα που προχωράει με ταχείς ρυθμούς.

Οικισμός Λίθινο

Η δημιουργία του οικισμού αυτού μπορεί να συνδεθεί με την ίδρυση της Μονής Πατέρων (1590) αλλά και με το γεγονός της ύπαρξης του Θεογέφυρου, δηλαδή της φυσικής αυτής γέφυρας επί του Καλαμά και η οποία αποτελούσε σημαντική διάβαση – πέρασμα προς τα δυτικά της Παρακαλάμιας περιοχής (προ της κατασκευής της γέφυρας του Ράϊκου περί το 1800). Από εκεί κάποιος μπορούσε να έχει πρόσβαση στα χωριά της περιοχής και στη συνέχεια να κατευθυνθεί προς Πογώνια, Δέλβινο, Αργυρόκαστρο.

Σελίδες