Ζίτσα

       Το όνομα του χωριού προέρχεται από το  Βλαχοκάτουνο που σημαίνει σταθμό ή κατασκήνωση Βλάχων. Σύμφωνα με πληροφορίες ιστορικών το χωριό μέχρι τα μέσα του ΙΖ΄ αιώνα κατοικούταν από Βλάχους, μετά την μετανάστευση των οποίων το χωριό ονομάστηκε Βλαχάτανο.

       Επί Δεσποτείας Καρόλου Τόκου και με το Σινάν Πασά προ του κάστρου Ιωαννίνων  Το χωριό υποτάχθηκε στους Τούρκους το 1430.Είναι άγνωστο πότε αποσπάσθηκε από τη Βασιλομήτηρα ως ιδιόκτητο τσιφλίκι, το 1887 ωστόσο είχε αποκτήσει τα 6/7 των ιδιοκτησιακών τίτλων της κύριας γης του. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση το χωριό αρχικά κτίσθηκε στη θέση όπου βρίσκεται η Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής, η οποία χρονολογείται από το 1628. Λόγω λοιμώξεως το χωριό μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση. Στην διάρκεια του πολέμου 1941-1942 ,στο κέντρο του χωριού φυτεύεται ο πλάτανος του χωριού από τους Σπύρο Τατσιόπουλο- Γιώργο Μπισιέλα, ενώ καίγεται ολοσχερώς το σχολείο. Το χωριό υδρεύεται πλήρως το 1967, επί <<χούντας>>.

       Στο χωριό σώζονται 6 πηγάδια ακριβώς όπως ήταν παλιά. Πρόκειται για πετρόχτιστα πηγάδια βάθους περίπου 10 μέτρων. Βρίσκονται κατά κύριο λόγο περιμετρικά του χωριού. Στο χωριό πραγματοποιείται παραδοσιακό πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής και Αγίου Παντελεήμονα (26 και 27 Ιουλίου).