Ζίτσα

         Πρόκειται για ένα μικρό χωριό μεταξύ Λιγοψάς και Βλαχατάνου. Το όνομά του προέκυψε από τον αρχηγό της πατριάς (Βατατάς) και τους απόγονους οικιστές του.

         Όσοι κάτοικοι ζουν σήμερα στο χωριό ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία. Πολλοί από τους χωριανούς ζουν και εργάζονται στα Ιωάννινα, στην Αθήνα αλλά και στο εξωτερικό, κατά  κύριο λόγο στη Γερμανία.

         Η τοπική παράδοση του χωριού υποστηρίζει ότι αρχικά αυτό βρισκόταν σε δύο συνεχόμενες ράχες με τις ονομασίες «Τσούρλα» και «χασίλια Χρ. Τάση». Μετά από θανατηφόρα επιδημία όσοι επέζησαν κατέβηκαν χαμηλότερα όπου και κατοίκησαν στη σημερινή θέση των Βατατάδων.

          Μια άλλη εικασία συνδέει το χωριό με τον Κων. Βατάτση, έναν από τους ευγενέστερους άρχοντες των Ιωαννίνων, που καταδιώχθηκε από τον Σέρβο Δεσπότη Θωμά Πρελούμπο (1367-1384). Λέγεται ότι ως το 1890 στη θέση που βρίσκεται το πηγάδι (Αγορά),διεξαγόταν παζάρι και κυρίως εμπόριο ζώων , διότι η περιοχή θεωρείται σπουδαίο πέρασμα. Η δε σημερινή πλατεία του χωριού ήταν αλώνι. Στις 30/07/1910  , αναφέρει είδηση της εποχής, πολυμελής συμμορία χριστιανών ληστών, συγκρούστηκε στο χωριό με τουρκικό απόσπασμα υπό τον Ισμαήλ, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο από τους ληστές, ένας να πιαστεί αιχμάλωτος  και δύο ,μεταξύ των οποίων και ο λήσταρχος Πάνος από το Λίθινο, να αυτοκτονήσουν . Επρόκειτο για την αντάρτικη ομάδα του Μακεδονομάχου Πάνου Ν. Πάνου που χτυπήθηκε ύστερα από προδοσία από τους Τούρκους.Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι κάτοικοι του χωριού έγιναν κύριοι της γης τους μόλις το 1923 ύστερα από απόφαση του Υπουργείου Γεωργίας με την οποία κηρύχτηκαν απαλλοτριωτέα όλα τα τσιφλίκια του νομού Ιωαννίνων.

          Από το χωριό ήταν ο πάτερ  Ιωάννης Λάμπρου, μαθητής του Αγίου Κοσμά. Ο παπα-Γιάννης ακολούθησε τον Άγιο Κοσμά στην τελευταία περιοδεία του στη Β. Ήπειρο και ήταν μάρτυρας του μαρτυρίου του το οποίο και κατέγραψε ως γεγονός. Επίσης από εδώ κατάγεται ο Γεώργιος Μασούρας  που έζησε στο χωριό ως το 1953 και έγραψε για την ιστορία του ,καθώς και διάφορα ποιήματα, όντας λαογράφος, ποιητής και εκδότης της δισέλιδης εφημερίδας ο <<Ο Πολύξερος>>.